Posteaquam quae eius fuerint studia exposui, venio nunc ad vitam et mores, et quoniam pietas in Deum veraeque religionis studium in hominis vita principem locum tenet, ab eo ordiar et quis eius de religione sensus fuerit exponam. […] Quamvis enim medicus esset professione, existimabat, et recte, cognitionem verae religionis nihilominus ad se pertinere et ad omnes qui modo omnibus commune nomen Christiani hominis tueri velint. Statuebat etiam hunc esse praecipuum fructum studiorum suorum qui ex illis ad usum ecclesiae redundaret. Ideoque in animalium historia multum laboris impendit Hebraeis nominibus interpretandis; et fere omnia illa loca scripturarum, in quibus animalium mentio fit, accurate interpretatus est, ut ex sua professione aliquid studiosis sacrarum literarum commodi afferet.

Respondebat autem vita eius et mores verae religionis professioni. Summa enim in illo fuit humanitas, simplicitas, integritas; nulla ostentatio, luxus nullus, libidinis ne vestigium quidem apparebat. Pudoris et verecundiae tantam habebat rationem, ut obscoenum aliquid non modo ipse dicere, vel ab aliis audire, sed ne legere quidem sustineret, quod satis testatur Martialis ab ipso castratus. Adeo autem boni mores illi curae fuere, ut saepe cum gravissimis theologis consultarit, quanam tandem ratione collapsa ecclesiae disciplina restitui possit. Dolebat enim illi ut bonis omnibus, doctrina religionis a tam multis erroribus repurgata, in morum et vitae reformatione adeo tardos progressus fieri.