Geroldus Maior Ulrico Zuinglio Tugurinorum parocho atque canonico designato, domino suo multis nominibus venerando amandoque S. D. P.

Me pinguem et nitidum, Ulriche, et bene curata cute (ut inquit Horatius),1 videres, si huc videndi mei causa venires. Causam pinguedinis meae atque cutis bene curatae paucis (ne tibi viro gravioribus studiis occupato plus aequo molestior sim) accipe. Primum natura corpori meo succulento etiamnum et vegeto indolem insevit laetissimam et heroicam quandam alacritatem; deinde, quoniam urbem inhabito talem, qualem, etiam si Iupiter inhabitare dignetur, vix usquam reperiat2 amoeniorem salubrioremque. Vehant alii laudibus Elisios campos, quantum velint, mihi sane unica Basilea et campis Elisiis et Tempe, et si quid usquam locorum est amoenitate celebrium,3 non modo non comparanda, imo multo maioris aestimanda videtur. In urbe praeterea amoenissima reperire est homines utriusque linguae eruditissimos, quorum unus est inimitabilis ille politioris literaturae vindex Beatus Rhenanus Selestadiensis, vir omnis aevi memoria dignissimus, dignus item, qui multos laudet, et qui vicissim a multis laudetur. Est dein Iacobus Nepos, praeceptor noster, omni laude dignissimus. Sunt et alii viri doctissimi, quos tamen omnes pro dignitate cuiuslibet recensere longum fuerit. Tantum hoc dixerim in laudem urbis, non esse longe lateque urbem neque situs amoenitate neque doctorum hominum frequentia celebriorem Basilea. Athenas ipsas huc cum omni doctrinarum supellectile commigrasse sancte iuraverim. Quantum vero ad me attinet, Ulriche, scias et ori meo et ingenio belle provisum; iccirco superius me pinguem et nitidum esse et bene curata cute scripsi. Vale.

Basileae anno a Christo nato millesimo quingentesimo vigesimo primo.

Tuus Geroldus Maior.4

Eximio viro magistro ac domino Ulricho Zuinglio, domino suo. Tugurini.