1. Comoediae ac tragoediae aliquot ex novo et vetere testamento desumptae …, Basileae, Nicolaus Brylinger, 1540, fol. a 2 r^o

Nicolaus Brylingerus candido lectori s.

En adolescens ingeniose, novum Terentium, Romae non natum, sed in Christiana schola et natum et educatum; nempe comoedias aliquot et tragoedias, cum ob sermonis puritatem, tum ob sanctissimi argumenti dignitatem, in theatra publica et scholas Christianas, immo in bibliothecas tam Caesarum et regum quam principum et civitatum ultro accersendas; posteris exemplum insigne relinquentes, ne in prophanis et turpibus rebus ingenia tam egregia et felicia, sed in sacris et divinis scriptis se exercerent, ut ad innocuos pueros, qui Latinae linguae rudimenta imbibere student, fructus aliquis salutaris, innocuus,1 ad mores candidos, non ad lascivos et amatorios accommodus deveniret. Verum nolo longa praefatione uti, ne quis fucum inesse putet. Argumenta ipsa satis ea, quae dixi, affirmabunt esse verissima. Vale, lector Christiane; et ora Dominum, ut multos scriptores talium comoediarum et tragoediarum nobis det. Basileae ex officina nostra typographica, anno M. D. XL. mense Septembri.

2. Scholae christianae epigrammatum libri duo adiecta sunt singulis epigrammatis argumenta [...] scholis etiam passim in margine adiunctis, Basileae, Nicolaus Brylinger, 1541, fol. a 2 r^o-v^o

Brylingerus lectori.

Obtulit nobis «Epigrammatum libros duos» Ioannes Gastius, ecclesiae Basiliensis diaconus, quos singulari industria ex diligenti lectione Christianorum poetarum collegerat, ut illos praelo, quod a novo institueramus, charactere pulchro exciperemus, persancte iurans nihil utilius, iucundius ac perfectius pueris tam in scholis publicis quam privatis in aedibus proponi et praelegi posse. Evolvimus hos libellos, cum otium a typographicis negotiis erat, unam et alteram paginam, et id quod iam desiderabamus magna cum laetitia sese offerebat, nempe ex Christianis poetis ad vitae Christianae institutionem pictura elegantissima. Christianis enim nihil nisi Christianum, hoc est sacrosanctum, et praecipue tenerae aetati ab ipsis incunabulis et crepundiis2 tradendum, cum doctrina semel imbibita tenacissime inhaereat, radicesque figat adeo profundas, ut magno labore raro extirperetur. Et stultissimum est ad imitandum non ea quae utilissima sunt proponere. Dic, obsecro, quid opus gentilium poetarum scriptis (de obscoenis et turpibus loquor), cum apud Christianos multo doctiora venustioraque habeas, in quibus et Christi doctrinam haurire, et vitae honestatem discere examussim liceat? Habes, crede mihi, his in libris pias ad Christum preces, laudes nativitatis, resurrectionis et ascensionis Christi, de otio vitando, de adulatoribus, hypocritis, curiosis hominibus, de cruce nonnulla, de patientia etc. Sed nolumus in re manifesta profundere verba; si emeris et legeris, certi sumus institutum illud non solum tibi probari et ambabus ulnis amplecti,3 sed etiam confidimus alios te instigaturum, ut similia Christianis scholis aut in lucem edant, aut, si tali facultate careant, saltem innocuis pueris, quibus Christus manus imposuit quosque benedixit, ea proponent, quae sancta, quae pia, quae Christiana sunt, ne adeo misere obscoenis dictis et scriptis, immo fabulis, quae aliquando plus obsunt quam prosunt, anima innocua commaculetur. Praeterea quid Ioannes Susenbrotus suis vigiliis, quas in hos libros sedula opera impendit, profecerit, tuo relinquimus iudicio, cui merito gratias ages ob tam immensum laborem. Vale, lector candide, et nostram operam aere tuo compensa. Adiiciemus, Deo vitam prolongante, adhuc duos epigrammatum libros, qui iam parati sunt, quorum maior pars nec visa nec edita. Vale, Basileae ex officina nostra 1541, mense Aprili.